در نخستین قدم برای داشتن یک ابر یا رایانش ابری و مجازی سازی باید بتونید به ماشین های مجازی تون دسترسی داشته باشید. هایپروایزر این ماشین های مجازی رو کنترل می کنه. یک هایپروایزر این امکان رو به شما میده لغایت با داشتن مشکل اسباب احد توانا باشید میزبانی چندین سیستم عامل رو بصورت همهنگام داشته باشید. فرضا می تونید روی یک سرور فیزیکی چندین سیستم عامل ویندوز و لینوکس و …رو بصورت موازی و همهنگام نصب و بهره‌گیری کنید. هر کدوم ار این سیستم عامل ها سخت انگیزه ها مجزای خودشون رو دارند و برنامه های خودشون رو میزبانی می کنند.و ار رویت سیستم عامل هرکدام روی مشکل انگیزه ها انفصال نصب شده اند که این تخصیص سخت افزار و منابع کاری است که هایپروایزر بر دوش داره. چکیده که هایپروایزر به چندین سیستم عامل پروانه میده لغایت در ساحل هم بصورت

بهینه از سخت انگیزه ها گرد استفاده کنند. ممکنه فکر کنید این یک تکنولوژی جدید در زمینه IT هست که مورد استفاده قزار گرفته. اما لین فناوری نخستین بار بدست کمپانی IBM در دهه ۶۰ میلادی روی Mainframe ها مورد استفاده قزار گرفت. ولی در دوره جدید حذوذ سنه ۲۰۰۵ میلادی بود که توسط Linux و Unix برای بهره‌گیری بهینه تر از منابع، کاهش خرج ها و وانگهی افزایش امنیت مجددا بصورت وسیع باره کاربرد پیمان گرفت. در حال حاضر پایه هر شبکه مجازی سازی شده یک هایپروایزر است که می تونید اون رو هم به عنوان یک سیستم عامل البته تک منظوره و برای مجازی سازی بشناسید. هایپروایزر به هر سیستم عامل منابع (پردازنده، حافظه، دیسک دشوار و پهنای باند شبکه) رو بصورت صحیح و بهینه وابستگی میده. و ماشین مجازی از راه هایپروایزر منابع رو اخذ میکنه.
انواع هایپروایزر :
نوع نخست :Hypervisor Native یا هایپروایزر مستقل
نوع دوم :Hosted Hypervisor یا هایپروایزر وابسته